057 - 061ste Dag Port Augusta - Coober Pedy -Port

Dag 057 - woensdag 2 november – Port Augusta
Vandaag de binnenstad van Port Augusta bekeken. Het is van vroeger een havenstad, maar dat is niet meer wat het was. Nu gaat het vooral om toerisme. Er is veel aan gedaan om toeristen hiernaar toe te halen oa hotels en campings, maar er moet nog wel wat bij waardoor de toerist een blijver is en geen eendags-doortrekker. Langs de rivier zijn wat speelplaatsen gemaakt en er is wat groen gemaakt. In de stad zelf staan veel winkels leeg, zoals in heel veel plaatsen in Australië, en dat geeft toch al gauw een vervuilde aanblik. Vroeger was hier een opvangplaats voor vluchtelingen die veelal met de boot uit Indonesië kwamen. De barakken staan er nog steeds maar worden niet meer gebruikt. Vluchtelingen gaan tegenwoordig naar een eiland ver voor de noordkust en wachten daar de procedures af. We beklimmen nog een oude watertoren die van niet al te beste kwaliteit is. Annette stopt halverwege. Ook dit is weer een voorbeeld van iets bieden voor de toerist, maar zorg is er niet. We doen boodschappen omdat we morgen naar de Outback vertrekken,
Het was een redelijk mooie dag, droog, veel wind en ong. 23 gr.

Dag 058 – Port Augusta naar Coober Pedy
Een tocht van 550km door de Outback. Port Augusta schrijft in de folder, ‘where the dessert meets the sea’. Nu is dat ook zo want zo’n 10km buiten het dorp begint de kale Outback gekenmerkt door lage struiken en rood zand. De vele kilometers gaan best snel. Onderweg zien we levende en dode kangoeroes, koeien, schapen ,emoe’s en veel vogels. De weg loopt deels parallel aan de spoorlijn van Adelaide naar Darwin, de Ghan Express komt hier langs. Deze rijdt in 48 uren van zuid naar noord Australië. We stoppen bij Glendambo voor koffie en een snack en vervolgen onze reis door hetzelfde landschap met af en toe een zoutmeer (staat droog). Het zoutmeer is een overblijfsel van de tijd dat het binnenland van Australië een zee was. Het water is weg, maar het zout is er nog, soms met een bacterie vermengt waardoor het rose wordt. Het is een heel mooi gezicht ook omdat het lijkt of er sneeuw ligt (foto). De snack bij een Roadhouse is Mrs Mac Beef Pie. Een soort ragout bakje maar dan groter (10cm doorsnee) met een deksel erop van bladerdeeg en de inhoud is een heerlijke hachee/ragout achtige substantie. Echt lekker. We proberen steeds iets nieuws als we weer in ’n Roadhouse zijn. Naast benzine en koffie hebben ze ook allemaal snacks.
In de loop van de middag komen we aan in Coober Pedy. Een dorp waar opaal wordt gevonden. Alleen particulieren kunnen een stuk grond (100-50m) pachten voor een bepaalde tijd en dan zoeken naar opaal. Bedrijven en/of industriële ontginning is niet toegestaan.
De camping is leeg op een paar caravans na. Het is bewolkt en wel warm 29gr. ‘s Avonds gaat heel mooi de zon onder. Ik heb een foto gemaakt, maar in werkelijkheid is het nog mooier.
Een bewolkte dag, soms wat zon, 29 gr en windje uit noord.

Dag 059 – Coober Pedy
Een goede nacht gehad onder een licht bewolkte hemel zag ik gisterenavond. Vandaag gaan we een aantal ondergrondse dingen bezoeken. En we wandelen door en om het plaatsje. Het leven in Coober speelt zich voor een aanzienlijk deel onder de grond af. Je hebt er huizen, hotels, musea, winkels en zelfs een camping onder de grond. Omdat het vanaf begin december tussen 45 en 50 graden is en erg stoffig is het leven boven de grond niet te doen. We bezoeken een museum waar de geschiedenis wordt verteld en waar foto’s, werktuigen en verhalen te vinden zijn. Het was een erg moeilijke tijd en menigeen heeft hier vroeg het leven verloren. We hebben nog een aantal dingen bekeken, opalen gezocht, noodling heet dat en ons verwonderd over de dingen die hier gebeuren. Aboriginals hangen hier rond, liggen onder bomen en struiken. Ook hier zijn veel winkels en bedrijven dicht. Geen klandizie en het leven is hier duur. Zoals gisteren gezegd wordt de winning van opalen gedaan door particulieren. Ze gebruiken allerlei machines oa een groot model stofzuiger (foto) om het puin en misschien opalen op te zuigen uit de gaten die geboord zijn en daarna uitgebreid tot een heel ondergronds netwerk. Op dieptes van 12 meter en meer wordt er gezocht naar opalen. Ook wij zoeken in restafval uit de mijn en vinden wat mooie stenen, maar verder niets. We kopen ons avond eten , pasta met een pot saus en geraspte kaas, in de IGA winkel en gaan terug naar de camping. Het is warm buiten en de zon komt steeds meer tevoorschijn want de wolken verdwijnen.
Een warme/hete dag, 35 gr met eerst veel bewolking, maar later volop zon. Wel een lekker windje en tot laat warm.

Dag 060 – 5 november - Coober Pedy naar Port Augusta
Wakker worden op je 40ste trouwdag in een afgelegen oord is uniek , en wij zijn de gelukkigen die dat meemaken. Wat was het anders 40 jaren geleden en wie had toen kunnen bedenken dan we nu hier in Coober Pedy zouden zijn. Wij niet in ieder geval.

Vandaag gaan we terug richting Port Augusta. Misschien overnachten in Pimba/Woomera, maar eerst naar Tom’s Opal Mining. Een bedrijf waar je echt in een mijn kunt waar nog opalen worden gezocht. Het is net buiten Cooper Pedy en voor $10 pp mogen we erin. Wel een helm op en we zien hoe het echt gaat. Allemaal gangen (hoog en breed) en gaten naar boven voor de verse lucht. We zien dmv ultra violet licht waar de opalen zitten en een man die daar werkt vertelt hoe een en ander werkt. Het is wel aangenaam in de mijn, diepte is 12m en het is er lekker fris, 18 tot 21 gr. (hangt van de diepte af). Zomer en winter dezelfde temperatuur en daarom gingen mensen hier in de mijn (ondergronds) wonen en werken. Ook de kerken zijn ondergronds net als de cafe’s. Soms wat last van water dat binnenstroomde, maar daar had men allerlei ingenieuze oplossingen voor. We zien het gebruik van een stofzuiger ondergronds en zien hoe explosieven worden gemaakt. Er staat een soort graaf/hakmachine die zich een weg baant door de berg. We weten nu ook dat het vinden van opaal in de berg afval een kansloze zaak is. Men weet exact dmv steenkwaliteit/steenkleuren waar gezocht moet worden. Alles wat weg moet om de opalen te kunnen winnen wordt afval en daar mag je dan in zoeken. Het was heel leuk om gezien te hebben. Veel Duitsers trouwens die hier zoeken en wonen. Ook de mevrouw van de mijn waar we waren kwam uit Kiel in N-Duitsland.
We gaan terug op de weg naar Port Augusta , 550km, We willen stoppen in Woomera, als daar een leuke camping is. Woomera is bekend van het testen van raketten voor Amerika en voor Europa en van de maanlandingen in de 60 en 70-tiger jaren. Als NASA in Houston geen contact had met de maanreizigers onderweg of op de maan, nam Woomera dat over want zij hadden wel contact. Nu is dat allemaal weg. De schotels staan er nog, maar geen Amerikanen meer. Wel spelen allerlei landen hier nog soldaatje en oorlogje, maar dat is allemaal geheim (ja, ja) en achter grote hekken.
De weg is erg leeg vandaag en er zijn zelfs weinig vrachtwagens. Helaas is de camping in Woomera niets en we rijden dus toch door naar onze ‘oude’ plek in Port Augusta. We kunnen daar zelfs op onze oude plek staan van een paar dagen geleden. Het is ondertussen erg warm geworden in Australië. De wind is noord en dat betekent dat erg warme lucht vanuit de Outback naar het zuiden word geblazen. Vanmorgen was het om 8 uur al 26 graden en vanavond was het 35 gr om 7 uur en nu is het 31 gr om half tien. Het is wel erg droog, zelfs zo droog dat de hygrometer 9 % aangaf en de digitale meter zelfs laag (= onder de 10%). Het is morgen nog zo’n dag en daarna wordt het iets aangenamer.
Een zonnige, hete dag, 37 gr en soms veel wind. Wel droge warmte dus het is te doen, maar lekker, neen .

Dag 061 – 6 november - Port Augusta
Gisterenavond toch nog wat regen gehad en ook vannacht een regenbui. Gelukkig koelde het daardoor wat af want rond 10 uur gisterenavond was het nog 32 graden. We gaan kijken naar kangoeroes net buiten Augusta en we willen The Gahn trein zien die vandaag door Augusta komt. Op het station zien we dat de trein uit Adelaide om 16.45 aan komt dus dat is iets voor vanmiddag. We vinden inderdaad de kangoeroes. Ze leven weliswaar in een grote omheinde omgeving, maar dat het ziet er heel natuurlijk uit. De kangoeroes houden ons goed in de gaten. Wie kijkt nu naar wie? Hierna bezoeken we de bergen om Augusta heen, de Flinders Ranges. Dit is een berggebied ten noorden en zuiden van het dorp. Het lijkt redelijk dichtbij, maar de dichtstbijzijnde plaats is toch nog 150km. Dat is te ver en we rijden daarom alleen de mooie weg via Quorn en de Pichi Richi Range, die er naar toe gaat. Na 100km vinden we het genoeg als we in Hawker zijn. We draaien om en bekijken de uitzichten onderweg nu eens van de andere kant. Onderweg zien we veel emoes.
Terug in Augusta doen we eerst boodschappen en gaan dan de trein bekijken die net aankomt. Het is de bekende rode locomotief en daarachter een hele lange rij wagons van de platinum klasse, de gouden klasse en de red klasse. De eerste is de duurste met allemaal eigen zaken zoals toilet, bed, coupe. Goud is iets minder en Red is delen met velen. De reis van Adelaide tot Darwin duurt 48 uren. Het is een groots gezicht de trein te zien binnenkomen. Hij blijft hier 3 kwartier staan.
We gaan terug naar de camping, eten wat en zitten lekker buiten bij een temperatuurtje van 25 graden..
Het was een mooie dag, zon, wolken, wat wind en ongeveer 26 gr. Lekker na die toch wel hete dagen in Coober Pedy.