164 -167ste Dag Seattle

Dag 164 - vrijdag 17 februari - Oregon

We verlaten via het Redwood National Park Californië en komen aan in Oregon. Ik dacht dat Californië grensde aan Canada, maar dat is helemaal fout. We komen eerst in Oregon, dan in Washington State en dan pas de grens..
Ongeveer een uur na ons vertrek uit Eureka komen we in het Redwood National Park. Ook hier staan net als gisteren erg hoge Redwood/Sequoia bomen. Eerst zien we een aantal elanden. Het zijn Roosevelt elanden en ze zien er iets anders uit dan de 'gewone' eland. Het bos staat uiteraard vol met erg hoge bomen. De eerste die we zien is Big Tree. Weliswaar niet zo hoog (maar 96m) maar wel omvangrijk. Opvallend is ook de 'corkscrew' boom. Een aantal van 3 of 4 Redwood bomen zijn vanaf het begin in elkaar gedraaid net als een kurkentrekker. Heel imposant om dit grote gevaarte te zien. Helaas was een weg vanwege overstroming afgesloten. We konden daarom de hoogste levende boom ter wereld niet bezoeken. Jammer want we hadden de reus, de Hyperion, van 115,5 m wel eens willen zien.
De tocht gaat verder door het bos naar de staat Oregon. We verlaten Highway 101 en gaan via de 199 naar Freeway 5. Deze brengt ons na 257 mijlen in Sutherlin een voorstad van Roseburg.
Onderweg meer gezien van het echte Amerika. RV-parks heten ze maar we noemen het trailer parken. Hier staan grote campers (dus echt Amerikaans groot) waar mensen 'wonen' . Sommige parken zijn, ook nu in de winter, opgeruimd en schoon, maar er zijn er ook waar eigenlijk de armoede vanaf straalt. Je ziet hier waar een steeds grotere groep mee te maken heeft en dat is armoede. Uit een nieuwsuitzending op tv begrepen we dat 1 op de 5 kinderen in de US opgroeien in armoede. Nu is armoede hier anders dan in Nederland. Veel vanzelfsprekende dingen zoals medische zorg en scholing zijn in NL gratis, maar hier dus niet. Vergeet echter ook de ouderen niet. De RV (Recreation Vehicle - (grote) camper dus), parken staan vol met ouderen die alles hebben verloren. Kortom armoede dus. Hoe noordelijker we komen hoe meer. We zien ruige mannen met lange baarden, spijkerbroeken, geblokte shirts en dikke jassen. Ze lijken zo uit de film te zijn gestapt. Ze rijden in echt oude auto's die je in NL al lang niet meer ziet. De tv-serie de Hillibilly's kan hier nu nog worden opgenomen.
We slapen 'n nacht in Sutherlin en trekken dan verder richting Portland en zondag verder naar Seattle. Daar leveren we maandag de auto in en gaan dinsdag 21 februari om 07.40 uur met de trein naar Vancouver in Canada. Leuk vinden we.
Vandaag een kort zonnetje want na een uur was het grijs en dat bleef het ook tot Roseburg. Daarna wat regen en voor de komende dagen ziet het er niet echt zonnig uit.

Dag 165 - zaterdag 18 februari - Oregon

We dachten vele regen te krijgen vandaag, maar het is droog en er is een klein zonnetje. We gaan over Freeway 5 naar het noorden naar Portland. Dit is het Amerika van de hardwerkende man. Onderweg ook hier weer saloons, (geen cowboys die het paard vastmaken), met mannen in werkkleding. In een echt oud en vervallen huisje verkoopt men Gourmet Hamburgers en het is er druk. Wel weten we uit vroegere ervaring dat die hamburger erggg lekker zijn.
We krijgen een paar echte buien met soms zelfs een beetje hagel en het is fris. De natuur is wel mooi hier hoewel erg veel bomen zijn aangetast door het Spaanse mos. Een licht groene mos die op de hele boom zit. Google gaf aan dat de boom vaak dood gaat. Als dat inderdaad zo is dan hebben ze hier dit jaar honderdduizenden dode bomen.
Onderweg hebben we 2 keer kennis gemaakt met de stank van een stinkdier (skunk). Ze waren nog niet zolang geleden dood gereden. De (dode) beesten stinken, dat is niet normaal. Hoewel we er met 60 mijl (100km) voorbij rijden komt er een stank in de auto van rotte eieren, knoflook en verbrand rubber. Je moet een aantal minuten de ramen open draaien om de stank kwijt te raken. Dat een beest zelfs na zijn dood zo kan stinken.
We arriveren in Portland, een grote stad, 600.000 inwoners en met de buitengebieden ruim 1,2 miljoen. Druk dus met heel veel wegen, over, naast, onder elkaar en heel veel auto's. We vinden ons hotel en blijven hier een nacht. Morgen verder naar Seattle.
Een afwisselende dag met buien, zon, heel dikke wolken. Temperatuur 53 gr F , ongeveer 12 gr .

Dag 166 - zondag 19 februari - Portland naar Seattle

Vandaag naar Seattle, ongeveer 170 mijlen op highway 5. Het is opvallend druk onderweg, volgende week school voorjaars-vakantie, maar nog belangrijker is het lange weekend. Maandag de 20ste is het Presidents-day. Een jaarlijks terugkerende vrije maandag ergens eind februari. Veel mensen gaan naar de sneeuw in het berg/heuvelgebied in het grensgebied tussen Oregon en Washington. De Cascades zijn een beroemd berggebied waar op een groot aantal plaatsen geskied kan worden. Wij rijden op een droge weg naar Seattle. Het is grijs en er zijn dreigende wolken maar het is droog.
Seattle is een grote stad, met de buitenwijken meer dan 1,5 miljoen mensen. Heel uitgebreid en al tientallen kilometers voor de stad bebouwing. Het lijkt wel New York qua wegen, 3 soms 4 lagen boven elkaar en 4 tot 8 banen breed per rijrichting. Ook nu veel auto's, zelfs op zondagmiddag. Wij arriveren in het centrum van Seattle waar we een hotel hebben. We zitten dicht bij de haven, en highway 99 ligt achter ons hotel. In het hotel hebben we er geen last van.
Na inchecken kijken we even rond en zien veel grijs beton. In de haven liggen veerboten naar een van de eilanden en er zijn rondvaartboten. De conciërge van ons hotel adviseerde ons vanavond te gaan eten bij Fishermans cafe aan de boulevard. Volgens hem een heel goed visrestaurant.
Een droge dag zonder veel zon, 9 tot 11 graden en weinig wind.

Dag 167 - maandag 20 februari - Seattle

Gisterenavond heerlijk vis gegeten aan de haven in Seattle. Een Amerikaans vis-restaurant van 'echt' hout in 'n stijl die je mag verwachten hier. Heel veel bediening en lekker (toch wel veel) eten. Er is iets anders als vis te krijgen maar dat is niet de bedoeling hier. We eten allebei alleen een hoofdgerecht, een variatie van zalm uit Canada (om de hoek hier). Heerlijk vers en klaargemaakt op een open houtvuur. Wel weer veel maar dat hoort hier zo. Eerst een glas water door ober 1 (is standaard in de US en kost niets), dan een ober die komt vragen wat we willen drinken (ober 2) en dan iemand die de drank komt brengen, (ober 3), vervolgens een ober die onze bestelling komt opnemen ( 2x vis met brood, een salade, wilde rijst en gebakken groente), spoedig komt ons (niet bestelde) 'voorgerecht' (dezelfde ober) wat dus de salade van de hoofdmaaltijd blijkt te zijn, die wij als Nederlanders bij de hoofdmaaltijd willen eten maar hier dus VOOR de hoofdmaaltijd komt (kunt U het nog volgen ??) , dan ons hoofdgerecht, vis dus, groot, maar vooral lekker, de wijn (wat hier niemand drinkt, cola en water is hun keuze) wordt door een uiterst vriendelijke ober (3) steeds bijgeschonken, deze ober komt ook 2x vragen of het smaakt en of er nog iets ontbreekt, neen dus vinden wij. Dan komt de rekening, wij eten nog van de heerlijke vis. Er wordt nadrukkelijk bijgezegd, take your time, en er wordt op geen enkele wijze aangedrongen om op te schieten. Wij (Nederlanders) vinden het vreemd dat de rekening er al ligt. Als je klaart ben met eten en je bestek neerlegt dan wordt je bord direct weggehaald. Amerikanen houden er niet van om met een leeg bord te zitten. Soms komt er iemand langs om te kijken naar de rekening en of er al geld/creditkaart bij zit. Allemaal heel vriendelijk en zeker niet het gevoel gevend dat je weg moet. Wij geven de creditcard en deze komt inclusief een kassa-afrekening terug. Nu nog even 15-20% uitrekenen, bijtellen als fooi (dat is hier echt normaal) en het totaal bedrag invullen op het formulier dat bij de kassa-afrekening zit. Zo eet je in Amerika. Heel relax, heel vriendelijk maar wel eten (maagvullen) en wegwezen. Niets gezellig 'voor-tafelen', eten en 'na-tafelen'. Maar ... ze kunnen hier heel lekkere dingen maken en voor de liefhebber er is altijd veel .. (waarom zie je hier toch veel 'dikke' mensen ??). Heb je alles niet op in het restaurant, dan is er altijd een 'doggy-bag' en krijg je het overgeblevene mee. Heel normaal.
Nu echt naar vandaag...
Auto terug gebracht, makkelijk hier, je komt aanrijden, iemand loopt rond de auto, scant met een apparaat 'n barcode-sticker op de ruit, en voert op het apparaat de kilometerstand in. Er komt een papier uit, ik antwoord op de vraag om mijn tijdens de huur afgegeven creditkaartnummer te belasten, OK, en alles is klaar. Kost 20 seconden. We gaan terug naar Seattle met de light rail. Lekker gemakkelijk we komen in downtown Seattle aan. Het is een trieste, grijs en grauwe stad , heel veel zwervers, mensen die bedelen, ergens zomaar liggen/zitten/hangen. Heel veel grauw/grijs beton, de betonnen autoweg loopt dwars door de stad (2 etages), veel slechte straten, leegstand, kortom een ongezellige stad. Bovendien regent het en dat draagt ook niet bij aan een vrolijk geheel. Opvallend vinden we dat er mensen (ook toeristen) lopen in korte broek, een enkeling met een t-shirt, blote voeten met slippers terwijl het 4 graden is. Nat en koud is het en wij (en velen) hebben lange broek en jas aan. Er lopen ook mensen met mutsen en handschoenen. Ik ben benieuwd hoe het zomers is hier.. wat hebben mensen dan aan of soms helemaal niets ?? Ik denk het niet.. we zagen bij Starbuck een mevrouw met een baby die de borst kreeg. Eerst deed ze een doek om en de baby werd er onder 'verstopt' . Je kon ook eens iets zien in de puriteinse land.
Mooi .. we komen aan het eind van de middag terug op de hotelkamer. Eten lekker Indiaas en pakken de koffer/tassen voor morgen. Om 5.30 uur op, ontbijten en dan om 07.40 met de trein naar Vancouver, 140 mijlen/4 uur hier vandaan. We gaan langs de bergen waar de laatste dagen veel sneeuw is gevallen. Er zijn zelfs 4 mensen omgekomen bij een lawine. Net als in Nederland n.a.v. het ongeluk dat prins Friso is overkomen, ook hier een hot item. De t.v. staat er bol van. Van Prins Friso hoor je hier trouwens niets. Terecht want het gaat eigenlijk helemaal nergens over.Wel was het op CNN maar daar is alle wereld-sensatie op..
Op weg naar Canada...
Vandaag een grijze en later natte dag, 4 graden, weinig wind.