158 -163ste Dag Californie

Dag 158 - zaterdag 11 februari 2012 - Honolulu naar San Francisco

Een donker begin van deze vliegdag. Om 5 uur op, douchen, tassen pakken en met de taxi naar het vliegveld. Daar ingecheckt bij American Airline. Helaas geen 2 plekken meer aan beide zijden van het gangpad. Een drukke vlucht dus. We vertrekken 10 minuten eerder dan gepland om 8.10 uur, iedereen is er en waarom dan nog wachten. Zo denkt men hier. We komen na 5 uren vliegen ook ruim op tijd aan in Los Angeles. Gelukkig gaat onze reisbagage direct door naar San Francisco. Wij moeten wachten tot 19.45 voordat ook wij kunnen doorvliegen. Om 21.00 uur zijn we er, we doen wat boodschappen in de winkeltjes op het vliegveld en als we bij de bagage komen staat de band stil en zijn volgens de monitor alle koffers/tassen afgeleverd. Van ons is er niets, vreemd. Wat rondgekeken maar geen bagage. Dan komt er iemand naar ons toelopen en zegt dat verderop (om een hoekje) nog wat bagage staat en ja hoor ook onze tassen. Ze waren er dus eerder dan wij. Snel he ?.. Schiphol ..
Een shuttle bus, die we met enige moeite vinden, brengt ons naar het hotel. Volgens ons is het hotel op het vliegveld, maar omdat er nog meer mensen in de bus zitten krijgen wij, die als laatste uitstappen, een site-seeing tour. Het hotel is prima en we blijven hier 2 nachten. Annette had nog een leuke verrassing toen ze haar toilettas openmaakte. Het flesje Tee-Trea olie had gelekt (hoewel hij goed dichtzat) en iedereen die tee-trea kent weet hoe doordringend dat ruikt. Alles afgespoeld en schoongemaakt, maar de geur blijft nog wel een paar dagen. Ik vind het niet slecht ruiken.
Een dag met 's morgens 25 gr en 's avonds 13 graden. Wel droog en in SF wat meer wind. Wel een fris gevoel na een week Hawaï.

Dag 159 - zondag 12 februari - San Francisco

Vandaag wat oude indrukken, toch van ruim 15 jaren geleden, opfrissen in San Francisco. We lopen eerst naar het station, nemen dan de trein, BART genaamd, naar Embarcadero, in het centrum dicht bij de haven. Hier drinken we eerst koffie met een bagel, het nationale ontbijtmenu in de USA.(We waren vanmorgen te laat voor het ontbijt in het hotel. Dat was om 09.00 uur al gesloten.) Het is mooi weer, zon en er staat een frisse wind. We lopen langs alle pieren in de haven van 1 tot aan 39. Een hele loop, maar het geeft wel weer een mooie indruk van de stad. Bay Bridge, Alcatraz, de Golden Gate, de zeeleeuwen bij Pier 39, Fishermans Warf en natuurlijk de skyline van de binnenstad met het karakteristieke punt-gebouw. Allemaal heel herkenbaar en toch weer leuk om te zien. Op Fishermans Warf eten we een heerlijke verse vissalade met krab, kreeft en andere vissoorten. Je doet dat staande tussen de visstallen. Alleen het glaasje wijn ontbrak maar dat komt omdat alcohol drinken op straat niet mag. We hebben later bij een bar wel een heerlijk glaasje Californische wijn gedronken. Het is druk in de stad, veel wandelende en fietsende mensen. Gezellig. We kopen wat lekkere dingen bij wat shops in een oud havengebouw. Helemaal opgeknapt en allemaal kleine winkeltjes. We nemen de trein terug naar het vliegveld en ons hotel.
Een leuke dag vandaag, eerst zon en wind wel fris. 13 graden.Later meer bewolking en koud. Wel droog.

Dag 160 - maandag 13 februari - San Francisco naar South Lake Tahoe.

Het regent flink als we opstaan. Eerst de auto ophalen bij Europcar/National. We konden eerst Europcar niet vinden, men zei dat dit niet bestond, maar na wat zoeken en vragen moesten we ons melden bij National. Een mooie auto, Ford Fusion met lekker veel ruimte. We gaan naar Lake Tahoe en men zei bij het auto-verhuurbedrijf dat we een 4-wiel aangedreven auto nodig hadden. Verkoop technieken toch.... Eerst door San Francisco, over de Golden Gate, wat is ie rood zeg, en dan verder het land in naar Sacramento. Dit is de hoofdstad van Californië. Sacramento heeft een leuk historisch centrum, alsof de tijd heeft stilgestaan. Je verwacht ieder moment dat de saloondeurtjes opengaan en er echte cowboys naar buiten komen en op hun paard wegrijden.
Gelukkig is het droog en zien we ook wat van de omgeving. Echt Amerikaans dus, groot, veel rommel, heel veel heel grote reclameborden en grote wegen. Na Sacramento gaan we richting Lake Tahoe. Dit is het wintersport gebied van Californië. Er ligt op sommige hogere delen genoeg sneeuw om te skiën. Waar wij naar toe gaan, South Lake Tahoe, ligt weinig tot niets. De weg is heel mooi en slingert door heuvels en dalen en door bossen. We zijn aan de late kant en het begint als we nog 80km moeten rijden al te schemeren. Tot onze verrassing begint het ook te sneeuwen. We komen sneeuwschuivers tegen en er wordt gestrooid. Bij een benzine station informeer ik of we sneeuwkettingen nodig hebben. De man verzekert ons dat dat niet nodig is. We rijden in het donker verder en er valt tot we op de top van de heuvel zijn , 7000 feet - 2300m, inderdaad lichte sneeuw en het blijft hier en daar liggen, maar we komen veilig in South Lake Tahoe aan. Bij een hotel waar we slapen ligt veel sneeuw en alles wat nat was is bevroren. Het vriest hier bijna 10 gr. en volgens de receptie man ligt er weinig sneeuw. Vorig jaar lag er ruim een meter en tot eind april kon men skiën. Zelfs in juni viel er nog sneeuw. Wij hebben dus gewoon geluk. Niet dat dit niet leuk is, maar als er zoveel sneeuw is dan waren we hier niet of we zouden niet meer weg kunnen. We eten lekker Indiaas van het huis-restaurant en slapen ondanks de koude nacht prima.
Een mooie spannende dag, regen, zon, wolken, sneeuw, wind, eerst 13 gr, daarna 9 gr, 's avonds -2 gr en 's nachts -10gr. Na zoveel zomerse dagen tijdens deze reis nu ook winter. Vooral voor Annette is dit erg wennen.

Dag 161 - dinsdag 14 februari - South Lake Tahoe naar Red Bluff

Gelukkig hoeven we de autoruiten niet te krabben. De auto staat als we vertrekken om 10 uur al een paar uren in de zon. We zien bij het hotel een bus vertrekken met allemaal mensen die ski's en snowboards bij zich hebben. Wij rijden verder naar het noorden en wat meer naar de kust. We hebben een heel mooie route uitgezocht, dwars door de heuvels en door het echte Amerika. Geen cowboys hier, te koud en te weinig koeien, maar wel Amerikanen in geblokte shirts, spijkerbroeken, hoeden. Echt dus. Om de huizen veel auto's, oud en nieuw, kapot en goed, smerig en schoon, echt alles is er. Ook veel andere zooi. We komen ook nu weer in de sneeuw terecht. Moeten soms heel rustig rijden omdat het glad kan zijn.We maken schitterende foto's vinden we zelf van het Lake Tahoe. Het is heel blauw hier en heel helder
Uiteindelijk komen we aan in Red Bluff. We vinden het ver genoeg vandaag, toch weer 250 mijlen - 400km. Bij Days Inn vinden we een bed voor de nacht. De bergen liggen achter ons want vanuit de kamer hebben we er een mooi uitzicht op.

Dag 162 - woensdag 15 februari - Red Bluff naar Eureka

Verder vandaag via Highway 36 naar de 101. Weer een mooie weg, een beetje sneeuw aan het begin, maar verder geen obstakels. Onderweg drinken we koffie in een echt klein countryplaatsje. rode houten huisjes en in een daarvan zit een koffietentje. Als we binnenkomen lijkt het een winkeltje uit de jaren 30. Glazen potten met allerlei snoep, maar ook met koffie en thee. We worden geholpen door een, zoals wij het noemen, een echt Hillybilly vrouw. Spijkerbroek aan met een overhemd, waarschijnlijk doet ze ook aan Linedance. Ze is heel aardig en belangstellend en wil alles van onze reis weten. Na de koffie en goedbedoelde reisadviezen van de mevrouw rijden we verder.
We willen richting de kust naar de Redwoods, ook wel genaamd Sequoya's. De hoogste bomen ter wereld. Meer dan 100m komt veel voor.
Een dag met zon en wolken en ong 12 gr.

Dag 163 - donderdag 16 februari - Eureka

Eureka is een kleine stad, 36.000 inwoners. Heel uitgebreid, geen hoogbouw en echt Amerikaans, veel reclame uitingen, heel veel bedrijven en winkels. We rijden vandaag richting het zuiden, waar we vandaan komen, naar het Humbolt Redwoods State Park. Een van de 2 parken met de hoogste bomen. We volgen een secundaire weg, Avenue of the Giants, die door het park gaat. Indrukwekkend is het en de weg door het park is 30 mijlen. Heel veel hoge bomen en de informatie geeft aan dat er honderden zijn die de 100m ruim halen. Als je er onder staat zie je dat ze hoog zijn, maar hoe hoog ??. In maart 1991 zijn er een aantal omgewaaid en als je er bij staat zie je eigenlijk pas hoe immens groot de bomen zijn. Ze hebben een relatief klein gebied voor wortels en de stam is helemaal recht. Op die plaatsen waar de boom is doorgezaagd zie je dat het hout rood is. Een heel dichte structuur met een bast van 30cm. Daarom zijn ze ongevoelig voor brand en insecten. De boom op de foto is de Dyerville Giant, ruim 1600 jaar oud toen hij viel. Het was een gigant, 370 feet - 113 meter. Voorlopig zijn ze nog niet van deze gigant af want er wordt niets mee gedaan, ze laten hem liggen. Redwood bomen zijn beschermd en een omgevallen boom levert heel veel voedsel voor de andere bomen.
Het was een mooie rit door het park, met regelmatig een stop om een wandeling te maken naar een bijzondere boom of bomen. De weg liep zelfs door een redwoodboom, getuige de foto. Op de terugweg zijn we nog even door het dorp Eureka gereden. Niet veel bijzonders. Wel opvallend veel op straat levende mensen. Overal zitten of liggen ze, ook in groepen.
Een prima dag, zon, 15 gr en een klein beetje wind.